Zdrowe ścięgno Achillesa jest najbardziej wytrzymałym ścięgnem organizmu. Do zerwania dochodzi w wyniku powolnego zwyrodnienia ścięgna, które może rozwijać się zupełnie bezobjawowo.

Zerwanie ścięgna Achillesa jest znane także jako: Achilles zerwany, uszkodzenie ścięgna Achillesa, zerwanie ściegna Achillesa, ponowne zerwanie Achillesa, rekonstrukcja Achillesa, zerwanie ścięgna piętowego, częściowe zerwanie ścięgna Achillesa, częściowe uszkodzenie ścięgna Achillesa.

Zerwaniu ścięgna Achillesa często towarzyszy słyszalny trzask, chory ma wrażenia uderzenia w łydkę. Niekiedy objawy są jednak mylące – chory jest stanie chodzić, poruszać stopą – i z tego powodu część zerwań nie jest rozpoznawana od razu.

Podstawą rozpoznania jest badanie kliniczne wykonane przez lekarza. Zerwanie można potwierdzić w badaniu ultrasonograficznym lub w rezonansie magnetycznym.

Najczęściej stosuje się leczenie operacyjne. W ostatnich latach rozwija się na nowo leczenie nieoperacyjne zerwania. Nowoczesna rehabilitacja pozwala na uzyskanie wyników tak dobrych jak po leczeniu operacyjnym bez operacji.

Nieleczone zerwanie powoduje trwałe osłabienie kończyny i ograniczenie jej funkcji.

W profilaktyce ważne jest dbanie o odpowiednie rozciąganie, o rozgrzewkę przed aktywnością fizyczną. Często do zerwania dochodzi u osób dotychczas nieaktywnych fizycznie, które rozpoczynają trening od sportów bardzo obciążających Achillesa, np. squasha.

Czy można chodzić, mając zerwanie ścięgno Achillesa?

Tak, większość chorych, po ustąpieniu pierwszych dolegliwości bólowych jest w stanie chodzić z utykaniem. Możliwe jest także poruszanie stopą w stawie skokowym.

Na czym polega leczenie nieoperacyjne zerwania ścięgna Achillesa?

W leczeniu nieoperacyjnym stosuje się unieruchomienie w specjalnym bucie i dostosowaną do fazy gojenia rehabilitację. Chory jest w stanie obciążać kończynę w bucie po 2 tygodniach od zerwania.