Zdrowy staw skokowy jest stabilizowany przez elementy bierne – więzadła i elementy czynne – mięśnie. Przy skręceniu dochodzi o uszkodzenia więzadeł – to pozwala na większe przemieszczanie się kości stawu skokowego względem siebie.

Podstawowym objawem niestabilności jest skłonność stawu do skręceń, w skrajnych przypadkach skręcenia mogą występować codziennie. Kolejnym objawem jest poczucie niepewności kończyny – poczucia zagrożenia skręceniem. U części osób niestabilność objawia się bólem i obrzękami wokół kostki bocznej po wysiłku.

Podstawą rozpoznania jest badanie kliniczne wykonane przez lekarza i objawy zgłaszane przez pacjenta. Zerwanie więzadeł można potwierdzić w badaniu ultrasonograficznym lub w rezonansie magnetycznym.

Leczenie rozpoczyna się od działań nieoperacyjnych – rehabilitacji. W przypadkach, kiedy leczenie rehabilitacyjne nie jest wystarczające stosuje się rekonstrukcję operacyjną dostosowaną do rodzaju uszkodzenia.

Powtarzające się skręcenia mogą prowadzić do uszkodzeń wtórnych: uszkodzeń ścięgien m. strzałkowych, wytwarzania osteofitów i uszkodzeń chrząstki stawu skokowego a w konsekwencji do zwyrodnienia stawu.

Konieczne jest staranne leczenie skręceń stawu skokowego, większość niestabilności rozwija się na bazie niedoleczonych skręceń.

Czy można uprawiać sport mając niestabilność stawu skokowego?

• Tak, choć różne sporty stawiają stawowi skokowemu różne wymagania. Przy niestabilności relatywnie mało obciążająca będzie jazda na rowerze czy bieganie na nartach, natomiast niemożliwe może być granie w siatkówkę lub koszykówkę.

Czy w niestabilności stawu skokowego można stosować wkładki?

• Stabilność stawu skokowego można poprawić stosując ortezę lub taping. Stosowanie wkładek podpierających łuki stopy może natomiast nasilać niestabilność.